Η ιδιαιτερότητα

Κάθε άνθρωπος σε αυτόν τον κόσμο,άσχετα από τι φύλο είναι έχει κάτι ξεχωριστό,κάτι ΙΔΙΑΙΤΕΡΟ!Αυτό το κάτι δεν το καταλαβαίνουμε όλοι και πιστεύουμε ότι μόνο τα αγαπημένα μας πρόσωπα έχουν αυτό το κάτι το ΙΔΙΑΙΤΕΡΟ!Όμως κάνουμε ένα τεράστιο λαθος ή όχι,κάνουμε ένα τεράστιο σφάλμα και αδικούμε τους υπόλοιπους ανθρώπους που ίσως λέω ίσως κάποτε μπορεί να ΕΡΩΤΕΥΤΟΥΜΕ,να ΑΓΑΠΗΣΟΥΜΕ ακόνα και απλά να τον συμπαθήσουμε.Αυτό!!..Μόνο ένα μικρό συναίσθημα απέναντί τους μας κάνει να τους θεωρούμε ΙΔΙΑΙΤΕΡΟΥΣ!,κάτι που δεν κάναμε όταν δεν τους γνωρίζαμε.Αυτό μας κάνει εγωιστές!..Το χειρότερο από όλα είναι ότι δεν μπορούμε ή όχι,μάλλον δεν θέλουμε να αποκαλέσουμε έτσι τν εαυτό μας,όμως σκέψου κάποτε αποκαλούσες εσύ έτσι κάποτε κάποιον άλλο!!

Πρέπει να ξέρεις ότι όλοι ανεξερέτος είμαστε ΙΔΙΑΙΤΕΡΟΙ,δεν υπάρχουν κατωτερότητες και πρέπει να σταματήσεις να κρίνεις κάποιον από τα κιλά του από το πόσο όμορφος είναι και απότο πόσα βγάζει κάθε μήνα!!..Πρέπει να κοιτάς το εσωτερικό κάθε ανθρώπου και το πως νιώθει όταν το παίζεις εσύ ανώτερος.Η μεγαλύτερη μαλακία όλων μας είναι ότι δεν μπορούμε να φανταστούμε πως είναι να βρισκόμαστε στη θέση τους.Όμως όπως μάλλον ξέρεις η ζωή έχει πολλά μα πολλά γυρίσματα και μπορεί να βρίσκεσαι ψηλά και να νομίζεις ότι έχεις αυτή την ΙΔΙΑΙΤΕΡΗ ΙΔΙΑΙΤΕΡΟΤΗΤΑ!!


Θα με θυμηθείς αύριο που θα φτάσεις πολύ πολύ χαμηλά!


Μέχρι τότε ΦΙΛΑΚΙΑ ΠΟΛΛΑ! <3

Μια αναρτηση οχι απο μενα αυτη τη φορα αλλα απο μια φιλη που της ηρθε αναλαμπη ενω μιλουσαμε και ετσι η φιλοσοφια η οπως και να την πεις δεν περιμενει


φιλακιαα Σωτηρια μυ;)

Αναμνησεις:)

Τωρα τι ειναι αυτο που σε πονανε περισσοτερο: να σπαταλας τον χρονο σου καθε βραδυ και να σκεφτεσαι οσο  εζησες? ή οτι ξερεις πως ολα αυτα που εζησες δεν προκειται να ξαναζησεις τα ιδια?

Δεν ειναι παραξενο πως καθε μερα που περνας τιποτα δεν αλλαζει αλλα οταν κοιτας στο παρελθον ειναι ολα διαφορετικα και ευχεσαι να τα ξαναζησεις γιατι ξερεις πως δεν εκμεταλευτηκες οσα επρεπε.Βλεπεις σε πηρε απο κατω η θεωρια το οτι ειναι ολα τα ιδια χωρις τον καθε τονο που διαφερει και αλλαζει τελειως το νοημα της ζωης σου.

Οταν ακους μουσικη:)
Οταν ακους τραγουδια που σε αναγκαζει ο ιδιος ο ρυθμος να σκεφτεις,αυτο που σε κανει να δακρυζεις τελικα δεν ειναι το τραγουδι ουτε τα λογια αλλα ο ανθρωπος που κρυβεται πισω απο τις αναμνησεις.

Ας ειμαστε ειλικρινης οταν σκεφτομαστε αυτα που περασαμε ειναι ενας τροπος απο δρασης απο την πραγματικοτητα.Οπως το ονειρο μονο που συνηθως στο ονειρο υπαρχουν πραγματα που δν εχουν γινει και ομως μας κανουν να χαμογελασουμε τις περισσοτερες φορες. Σκεψου με τις αναμνησεις που υπηρξαν και απλα επαιξαν τον ρολο τους και τελειωσαν.Καιρος να φτιαξεις καινουργιες.

Αναμνησεις λοιπον,σημαδια του παρελθοντος που σε πληγωσαν ή σε εκαναν να χαμογελας ακομη και τωρα που δεν υπαρχουν πια.Ισως με εκεινον που τις ζησατε παρεα να μην παιζουν κανενα ρολο στην ζωη του αλλα αυτο γιατι να κανει εσενα να ξεχασεις?

Και ακομη θυμασαι συναισθηματα,εικονες,λογια.
Γιατι να κρατησουν τοσο λιγο?

Σκεψου πως υπηρξαν.
Απλα ειναι καιρος να αντιμετωπισω την αληθεια. οσο και αν το απεχθανομαι:)

Ποση ομορφια.

Καποιες στιγμες -δυσκολες θα ελεγα- θελεις να γραψεις τοσα πολλα γιαυτο που αισθανεσαι που τελικα καταληγεις να αφηνεις ενα τεραστιο κενο.Ειναι αυτο που λεμε,δεν υπαρχουν λεξεις..

Μου λειπει.Μου λειπει να ξυπναω το πρωι και να περιμενω απο στιγμη σε στιγμη να τον κοιταξω με την τζιμπλα στο ματι  και να φοραει ασχετα ρουχα που πολυ απλα βαριεται να τα συνδυασει και βαζει οτι βρει μπροστα του στην ντουλαπα και τελικα καταλαγει σε ενα τοσο γελοιο αποτελεσμα που ομως  ακομη και τοτε ειναι τοσο υπεροχο.

Τωρα πια η ωρα δεν περναει.Κοιταω το ρολοι και οταν το ξανακοιταω νιωθω-ελπιζω- να εχει περασει τουλαχιστον μια ωρα και μως ο δειχτης δεν εχει κουνηθει ακομη απο τη θεση του.
Μου λειπεις τοσο πολυ.Για λιγο μονο να τον δω να τον κοιταξω και να συνηδητοποιησω για καομη μια φορα πως ειναι ο ανθρωπος μου ή τουλαχιστον ετσι νομιζω, ας κανω λαθος δεν με νοιαζει.Δεν θελω να μαθω ,θελω για παντα να πιστευω πως εκεινος ο βλακας ανθρωπος που δεν σταματαω στιγμη να τον βριζω ειναι αυτος που ερωτευτηκα ενα βραδυ σε μια σχολικη εκδρομη,και θελω να μεινει εκει, να μεινει εκεινος που αγαπησα.

Ειναι στιγμες που νιωθω πως   με   ολοκληρωνει.Καθε φορα που τον κοιταζω παιρνω μια δοση μαγειας αλλα τωρα που δεν τον βλεπω νιωθω πως το παραμυθι αντιμετωπιζει την πραγματικοτητα και νικαει αυτο που ζω τωρα.
Καμια φορα που το βραδυ τον ονειρευομαι ξυπναω το πρωι και ευχομαι να ηταν τα πραγματα ενα ονειρο. Ειναι ολα τοσο υπεροχα εκει σε αυτον τον κοσμο ισως γιατι τον φτιαχνω εγω και στον  δικο  μου κοσμο υπαρχει μονο εκεινος.

Τα καλυτερα ονειρα συμβαινουν οταν εισαι ξυπνιος:)

Ειναι πολυ γλυκος οταν χαμογελαει.Μου λειπει το χαμογελο του και το γελιο του που μοιαζει σαν να τραγουδαει ο καρας.Ειναι πανεμορφος οταν ειναι καλα-μπορει οχι ευτυχισμενος- αλλα ειναι καλα με το χαμογελο ζωγραφισμενο στο προσωπο του.

Μερικες φορες φευγω μακρυα του γιατι απλα θελω να δω εαν θα ακολουθησει,ομως στα μισα του δρομου καταλαβαινω πως ποναω διπλασια μονο με την διαδικασια και ας ερθει εκεινος σε μενα. Καθε  φορα που προσπαθω να προχωρησω ειναι ακριβως εκει.

Ειναι δυσκολο να περιμενεις για κατι που ξερεις οτι ποτε δεν θα συμβει αλλα ειναι ακομη πιο δυσκολο να τα παρατας εφοσον ξερεις οτι ειναι τα παντα που θελεις:)

εισαι ο μονος που θελω να εχω κοντα μ.
ισως εισαι ο μονος που θα με κανει ευτυχισμενη.
Πως μπορω να στο πω πως εισαι ο μονος που ΘΕΛΩ να ειμαι ερωτευμενη?


Κανενας δεν σαγαπαει οπως εγω.Κανενας.

Οπως εχω ξαναπει ειναι αρκετα μαγικα για να τα παρατησω τωρα.
Αραα δεν θα το κανω τουλαχιστον οχι ακομη:)

Ειναι δυσκολο καποιες φορες να το δεχτεις.

Δεν εχουν ολα στην ζωη την ιδια τροπη και την ιδια καταληξη στο τελος.
Και συνηθως ειναι οτι μας ποναει περισσοτερο, οτι μας κοβει την ανασα οταν μαθαινουμε το τελος,
με οτι υπαρχει ενα δυνατο σφυξιμο στην καρδια και με οτι δημιουργει την ροη των δακρυων σου.
Πραμονη Χριστουγεννων!!
Περυσι λοιπον τα τελευταια δευτερολεπτα του 2010 δεν ξερω υπηρχε αυτο το τοσο παραξενο συναισθημα που οντως δεν αντεχεται και οπως ειδα σε αναγκαζει να ξεσπασεις.Μακαρι να σου εβγαινε να βρισεις,να φοναξεις να ουρλιαξει αλλα αντιθετως ξεσπας τοσο σιωπιλα που ουτε εσυ δν ακους καλα καλα  τον εαυτο σου να κλαιει τοσο πολυ ελπιζοντας πως ετσι θα απαλινεις τον πονο.
"Καλως ορισα" το 2011 ξανα με δακρυα και ισως γιαυτο δεν μου πηγε και η χρονια τοσο καλυτερα οσο περιμενα.Μπορω να πω οτι δεν θελω να θυμαμαι.
Ο λογος που με γεμισε τοσο πολυ που τελικα ξεχυλισα ηταν πως ο καιρος περναει και πως δεν προλαβαινω να κατακτησω ολα αυτα που θελω.

Ειναι τα δυσκολοτερα Χριστουγεννα φετος αλλα δεν θα ξεσπασω ξανα σε κλαματα σαν μικρο παιδι που δεν του πετυχε η ζωγραφια.Το προβλημα ειναι πως θα πονεσω περισσοτερο οταν θα ερθει ωρα γιατι ξερω πως δν εισαι εδω και δεν θα εισαι ποτε..Πως εσυ περνας τα χριστουγεννα με καποιον διπλα σου και εγω αυτον που θελω διπλα μου δν μπορω να τον εχω..

Νιωθω τον πονο απο τωρα να με πλυμμηριζει-.-

Ειναι δυσκολο να δεχτω πως δεν εισαι διπλα μου,κοντα και δν θα εισαι ποτε, πως εισαι με καποια αλλη και πολυ φοβαμαι στην ιδεα πως καποτε θα νιωσεις αυτα που νιωθω για καποια αλλη.
Οοο:/ σε παρακαλω.Συγνωμη παρασυρθηκα..
Θελω να πω τοσα πολλα αλλα ξερεις με εχει πιασει αυτο που δεν υπαρχουν λεξεις:)

Καλα Χριστουγεννα σου ευχομαι.
Αν γυρισεις το κεφαλι σου θα με δεις γιατι οπως και να το κανουμε θα ειμαι εδω και θα περιμενω για οσο χρειαστει..Απλα θα σκεφτομαι πως υπαρχεις και πως ειναι ολα τοσο μαγικα  οταν σε κοιταω.

Ειναι κατι το τοσο ονειρεμενο.
Ειναι αρκετα υπεροχα για να το αφησω τωρα.

Το αλλο μου μισο:')

Λοιπον μικρη:)
Με καταφερες τελικα να φτιαξω μπλοκ.
το γιατι θα το μαθουμε σε λιγο καιρο απο τωρα ή μαλλον οχι το ξερουμε το γιατι.

Ετσι λοιπον η πρωτη μου αναρτηση ειναι για σενα που με εχεις ταλαιπωρησει οσο κανενας αλλος στον κοσμο αυτο και φαντασου με ξερεις τοσο λογο!
Ναι Μαριλιζα σε εσενα αναφερομαι.Ειμαι τυχερη και ευγνωμων που εισαι διπλα μου,κοντα μου, να ακους οτι βλακειες λεω.
Ειναι τιμη μου να θελεις να μακουσεις καθως επισης να μιλας μαζι μου για τα προβληματα αλλα και ακομη και για τα πραγματα της ζωης σου που δεν θεορουνται προβληματα!

Μην ξεχασεις ποτε πως θα ειμαι κοντα σου για παντα ακομη και αν δεν θα βλεπομαστε πια στο σχολειο, ακομη και αν δν μιλαμε συχνα στο τηλεφωνο θα επικοινωνουμε εμεις οι δυο.

Και τα βραδια του σαββατου εαν υπαρξει η "στιγμη αδυναμιας" ξερεις οτι κοιμαμαι αργα και πως θα περιμενω να αναψει η οθονη και να λεει το ονομα σου επανω -δεν θα λεει το ονομα σου ακριβως αλλα δεν εχει σημασια-

Σαγαπαω μικρη μου:')
Σε ευχαριστω για ολα οσα εχεις κανει για μενα.

Σαγαπαω πολυ μικρηη. Πολυ!

Ααα και για να μην το ξεχασω εισαι πανεμορφη πριγκιπισσα μου!

Και τελος μια χαρη, μην ξεχασεις ποτε: "ειναι δυσκολο να βρησκεις το αλλο σου μισο και μετα να το χανεις" 
μεχρι το τελος του κοσμου:')