~Your green eyes make me blue~

lonely but not alone,
these city lights cannot make this home.
and it's too damn cold tonight,
and i forget all the reasons why i try
to hold you close to me.
you're the only ghost i see.
and I want you so bad tonight,
so i'll give into the longing the last time.

don't show me mercy,
because i can't win this fight with you on my side.
don't say i'm worth it to keep me up at night,
when you don't even know the price.

your green eyes make me blue-
how am I to run from you?
and do you pull me in afraid to let me go?
i can see the light,
your perfect lips won't win tonight like they always do-
your green eyes make me blue.

i wish i could believe your lies,

they're the same ones that i tried.
i wish i could cut all ties,

you go your way and i'll go mine.
get the hell out of this place,
before you say my name,
send my heart back up in flames-
i'll never make it to the fire escape.

your green eyes make me blue-
how am I to run from you?
and do you pull me in afraid to let me go?
i can see the light,
your perfect lips won't win tonight like they always do-
your green eyes make me blue.

don't show me mercy,
because i can't win this fight with you on my side.
don't say i'm worth it to keep me up at night,
when you don't even know the price.

your green eyes make me blue-
how am i to run from you?
and do you hang me this high just to watch me fall?
i can see the light,
your perfect lips won't win tonight
like they always do-
your green eyes make me blue.

Ξερεις καμια φορα τα ματια σου ειναι πρασινα.

Ξερω το φυσικο τους χρωμα.

Ξερω ποιο μαρεσει.

Αλλα καμια φορα πρασινιζουν:)

Σου μου ταιριαζει το τραγουδακι.

καπως ετσι ειναι.

Σε θυμιζει απλως..

παγωμενες στιγμες.

φωτογραφιες λοιπον!
Ειναι παραξενο.Για να ξερεις.Οταν σε κοιταω να εισαι παγωμενος σε μια στιγμη στο χρονο.
υπαρχουν καποιες τοσο παραξενες,ηλιθιες,φορες που  αναρωτιεμαι τι σκατα νιωθω.
Τι σκατα κανω τοσο καιρο!
Ειναι κατι σαν μια εσωτερικη ανατριχιλα.Σαν να εχεις αγχος.Πολυ.
Αλλα ειναι στιγμιαιο.Μετα θυμαμαι ξανα.
~στιγμιαια αμνησια~
'που κοιτας γυρω σου και λες που ειμαι;ποια ειμαι;γιατι;'τετοιου τυπου^^
Μπορει και να μην τις συμπαθω τις φωτογραφιες,μου θυμιζουν πραγματα που περασαν και δεν θα ξαναρθουν ή βλεπω πραγματα που ποτε δεν εζησα.Δεν ημουν εκει.Μαλλον η δευτερη περιπτωση ποναει περισσοτερο.
Ομως συνεχιζω να τις κραταω ετσι;Συνεχιζω να τις ''κρεμαω στον τοιχο'' με διαφορους τιτλους.




Καπως ετσι,με αυτον τον γαμημενο τροπο,κραταω τις φωτογραφιες σου και απλα τις κοιταω.
Δεν μπορω να κανω κατι αλλο.Δεν μπορω να παρω μερος σε αυτο.Δεν με νοιαζει και τοσο στην τελικη.

εσυ εισαι οκευ; εσυ

 *χαμογελα συχνοτερα!

 Μαγια*                                                                                  

ελευθερια.

ας μπορουσα να πω αυτο που πραγματικα θελω να πω, ξεκαθαρα.
δεν μπορω.
ισως και να φοβαμαι

Απλα νιωθω σαν καποιος που ζει σε μια υπογεια κολαση και μονο μια εξοδος υπαρχει.Να σκαρφαλωσει και να βγει απο μια τρυπα.
Το κανω.Εξακολλουθω να το κανω!
Δενω ενα σκοινι και αρχιζω να σκαρφαλωνω μονο που,ναι πεφτω,γυρναω πισω.


Μονο χωρις σκοινι θα καταφερω να ανεβω και τοτε θα νιωσω πραγματικο φοβο.

                                                                                                             


Eνα
             βημα πριν το θανατο.Πηδα



Μαγια*

in the end of the day.

Σε φιλουσα, το θυμαμαι!
Σε φιλουσα λες και  υπηρχες οντως μπροστα μου!
 Κι'ομως δεν ειχα καταλαβει για το ποτε ειχα κλεισει τα ματια μου.
Ναι,παρασυρθηκα απο την φαντασια,απο το ονειρο,απο το υποσυνηδητο.

Ενιωθα τα χειλη σου τοσο κοντα στα δικα μου,σχεδον τα ακουμπουσαν..Την ανασα σου να καλυπτει την δικη μου,τα ματια σου θυμαμαι κλειστα ομως ξερω,ηταν καταγαλανα,το ξερω γιατι ετσι μαρεσουν.

Και μετα εκει, η εικονα! Φιλιομασταν!
Δεν σκεφτομουν απλα χαμογελουσα και το αφησα να με παρασυρει,εχασα τον ελεγχο ή μαλλον τον αφησα να χαθει.Χαμογελουσα και ναρκωμενη ακουγα την μελωδια της μουσικης.

Εισαι περισσοτερο μακρυα μου τελικα απο οσο πιστευα.
Χει,οντως ειναι καπως ετσι!
Χει,οντως μου λειπει να σου λεω καλημερα!
Ισως καποτε το ξεπερασω μα ειναι ενταξει:)
                                
                                                                                                        Καλημερα.

ειναι διαφορετικη νεραιδα,δεν εχει ονειρα^

ειναι αργα,κανει ζεστη και εχω μαθημα αυριο.
το περιεργο ειναι οτι τα ματια μου κλεινουν απο την νυστα μα δεν κοιμαμαι..σπαταλαω χρησιμο υπνο μπροστα απο μια οθονη.
ξερω πολυ διαβασμα,αρκετη πιεση μα δεν με νοιαζει..

σημερα,ισως καταλαθος,εζησα κατι που ειχα καιρο να φανταστω πως ζουσα στο χθες!
απλα εκλεισα τα ματια μου και εφερα στο μυαλο μου διαφορες εικονες, με τον εαυτο μου,με εμενα,με εκεινον,με συναισθημαα!

Με αποτελεσμα να με παρει ο υπνος και ολα αυτα να ξεπεταγονται μπροστα μου ενα ενα χωρις τροπο συνδεσης απλα ξεπηδουσαν.Το υποσυνιδητο απλα επαιζε.
Αρχιζει ξανα παρομοια παιχνιδια οπως εκανε παλια.
Ειναι δυσκολο μα ξερω θα το συνηθησω πως μαρεσει.

με εκπλησει ο τροπος που σε εφτιαξα και παλι μεσα μου,που δεν αλλαξα τιποτα απο αυτα που με πληγωσαν ποσο μαλλον απο αυτα που με εκαναν να χαμογελασω.
Ναι αρχιζω να σε φτιαχνω και παλι.

χωρις να θελω να επαναφερω κατι,οχι ακομη.
ομως ναι θελω να  εχω μια εικονα σου μεσα μου,τη σκια σου..στην τελικη με μια σκια ημουν ερωτευμενη,μια σκια θα ερωτευτω και τωρα :)
        

                                                                                                                                   Καλημερα!



Mαγια*

Ιουλιος:)

Δεν ειναι οτι δεν αναγνωριζω την μορφη σου πλεον,μα δεν ξερω!

Ειναι σαν μια φιγουρα που υπαρχει μοναχα οταν κλεινω τα ματια μου.

Οπ! Τα ανοιξα,εφυγες!

Δεν εχω σταματησει να ονειρευομαι,να ακομη και τωρα,εδω,στεκομαι και ονειρευομαι.Δεν θα

σταματησω!Δεν θελω!

Θελω να ζω τα ονειρα και τους εφιαλτες

να νιωθω το φως και το σκοταδι,

τον ηλιο και το φεγγαρι.

Τις στιγμες,τα ονειρα,τις γευσεις.

Καλοκαιρι!Τελειωσε ο χειμωνας!Αλλαξανε πολλα,χαχ θυμαμαι,ακομη αλλαζουν!Εγω τ'αλλαζω.

Τα αλλαζω αισθανομενη μια ανωτερη δυναμη να με κυριευει που με βοηθα ακομη να ελεγχω τα ονειρα μου,να τα καθοδηγω παραλληλα με την ζωη μου!

Ειδες ειπα 'ζωη' και οχι 'πραγματικοτητα'

Ναι οντως  αυτη η ιστορια,ναι αυτη  που μου διαβασες εχθες το βραδυ για  καληνυχτα. 

Να με καληνυχτιζεις συχνα ετσι,με βοηθας να σκεφτομαι,να το ονειρευομαι.

Και παλι,παλι εκεινη η εικονα απο εκεινο το μεσημερι,να απομακρυνεσαι,να φευγεις,να βλεπω μοναχα την σκια σου και αργοτερα ουτε και εκεινη,που πηγαινες?

                                          -και τωρα που πηγες?

Δεν ανησυχω.Μπορω να το ελεγξω.

Μπορω να σε γυρισω πισω.

Πισω στο εσυ.

Πισω στο ονειρο.

Πισω στον καθρεφτη.

                                                                       Μα  οχι.Τωρα υπαρχει η θαλασσα.Αργοτερα:)
Μαγιαα*

         

ετσι απλα.. στα ξαφνικαα...

Στην αρχη δεν εδωσα σημασια..
Στην αρχη θεωρησα οτι δεν αξιζει να ασχοληθω..
Στην αρχη το αγνοησα..
Ομως μετα απο εκεινη τη στιγμη που κρατησε μολις 2 δευτερολεπτα μου φανηκε σαν να σταματησαν ολα...

Ολοι τριγυρω ηταν απλα κινουμενες χρωματιστες μαζες αλλα μονο εσυ ξεχωριζες απο την θολουρα...
Δεν ξερω ακομα αν πρεπει να ασχοληθω..
Δεν ξερω αν πρεπει να προσπαθησω εστωω...
Αλλα μετα σκεφτομμαι το γνωστο ''οτι αξιζει πρεπει να το κηνηγας''
Και μετα στο μυαλο μου ερχεται η επομενη ερωτηση.. '' Αξιζεις?''

Μακαρι να μπορουσα να εβλεπα πιο καθαρα.. να ειχα ενα μαγικο κατι που θα μου ελυνε ολες μου τις αποριες.. Μακαρι να ηξερα τι υπαρχει και απο την αλλη μερια,να ειχα απλα την τυχη να ηξερα τι με περιμενει.. Τοσο μυστηριωδες, μακρινο, αλλα και συναρπαστικο ταυτοχρονα!

Ειναι αυτες οι αβολες στιγμες που 9ελεις να φωναξεις ΒΟΗΘΕΙΑ και ομως δεν ειναι κανεις εκει για να σε ακουσει... Μα τι λεω? Υπαρχει! Υπαρχει καποιος μοναδικος σε ολοκληρο το συμπαν... που θα με ακουσει και που ποτε δε θα με αφησει μονη! ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΠΟΤΕ !
Δεν ειναι κανεις αλλος παρα ο ιδιος ο εαυτος μου!

Να ειχα την μαγικη ικανοτητα να ακουω την φωνη του εαυτου μου...

Nα ειχα την απαντηση στην ερωτηση μου ''ΑΞΙΖΕΙΣ?''

Τοτε θα ηξερα ακριβως τι θα ερεπε να κανωω

MarPsi*

ψιτ,δεν εχεις να φοβασαι τιποτα γιατι εισαι αληθινος,πλεον^

ξερω,ειναι περιπλοκο,ισως και δυσκολο,να ζεις τις επιλογες που διαλεξες να ζησεις για σενα,για τον εαυτο σου,οταν κανεις δεν ξερει..καν εσενα.
Ξερω μοναξια,ισως και το συναισθημα της διαφορετικοτητας,του μη φυσιολογικου. Α και η ευχη,ναι εκεινη η ευχη το να'σαι  φυσιολογικος.
Μα φυσικα υπαρχεις,ζεις,ξερεις,νιωθεις, ειναι-εισαι- φυσιολογικο(ς)

Μα γιατι ανησυχεις τοσο πολυ; Γιατι αμφιβαλλεις;Γιατι φοβασαι;

Ναι ξερω λες πως οχι δεν φοβασαι,δε σε νοιαζει αλλα κι'ομως υπαρχει φοβος στα ματια σου.

Το βλεπω.Το ειδα σε εκεινη την βολτα!

Και μιας και αναφερθηκα σε εκεινη,σε εκεινο το απογευμα,δεν θα το αλλαζα,αληθεια δεν θα το χαλουσα ουτε στο ελαχιστο.

Γελασαμε,μιλησαμε,μου μιλησες,σε γνωρισα!

Και οχι δεν θα την επαιρνα πισω!

Γινωρισα καποιον που ηξερα ,για χρονια, αλλα τωρα ξερεις τι;

επεσαν οι μασκες,ηταν αληθινο και οχι 'ενα απο τα συνηθησμενα'

Αληθινο.Εγω,Εσυ και ο Εαυτος σου.

Τι κρατησα; Μου μιλουσες και με κοιτουσες στα ματια,εκανες αναλυση για τον εαυτο σου για να σε μαθω και μιλουσες για ωρες.Οι λεξεις εβγαιναν μηχανικα παρολα αυτα ξερω πως ηταν αληθινες.

Το παρατηρησα.

Εγω;  Ενιωσα σαν μια αγνωστη,μια αγνωστη που εμπιστευτηκες,ναι με ξερεις,χρονια,μα δεν ηξερες πως θα αντιδρουσα,τι θα σκεφτομουν.Ετσι νομιζες.

Σου αποδυκνυω λοιπον το αντιθετο.

Χει,με ξερεις.

Χει,σε γνωρισα.

Χει,θα'μαι εδω.

Εχεις ανθρωπους γυρω σου που σαγαπανε,μα περισσοτερο αγαπανε τον εαυτο σου γιατι ειναι αληθινος!

 Μα ξερεις εισαι απλα,να εκεινο το "αστερι"που βλεπαμε το βραδυ στην αυλη,εξω στο σκοταδι -μα ναι,ανοητη,δεν ειναι αστερι,ονομαζεται φεγγαρι-.

Μα ξερεις υπαρχεις,ωστε να μπορεις να συνεχιζεις να ονειρευεσαι!

Συνεχισε λοιπον,τα ονειρα σου ποτε μη τα φοβασαι!

ψιτ,δεν εχεις να φοβασαι τιποτα γιατι εισαι αληθινος,πλεον!

και αν σταματησουν ολα ξαφνικα?
δεν ξερω πια ρε.
δεν αρκει ο χρονος πια.
Τα πραγματα πηραν μια τροπη που δεν μπορω να πω οτι ειναι τελειως απογοητευτικη μα ουτε και αυτη που περιμενα.
Μα δεν ξερω.
Μα τι λεωω.
οντως ειναι παραξενα τα πραγματα,οντως αλλαζουν με τον καιρο,οντως ισως και να τα αφηνω πιο πολυ στην ακρη μα τουλαχιστον ειμαι σιγουρη σε καποια σταδια,σε καποια σημεια,σε καποια βηματα και στην τελικη σε καποια συναισθηματα.
οταν φτανεις πολυ κοντα σε κατι που ξερεις οτι δεν προκειται ποτε να σε κανει μονο αυτο ευτυχισμενη αλλωστε γιατι? γιατι να περιμενεις να σε κανουν οι αλλοι ευτυχισμενοι? γιατι ακομη και στην δικια σου ευτυχια να εμπλεκονται αλλοι. Οχι!
μα εφτασα αρκετα κοντα σου πριν απο ωρες σε ενα σημειο οπου δεν περιμενα ποτε να φτασω και σε  ορια που δεν θα καταφερνα ποτε να περασω.Και γιαυτο,μονο γιαυτο,νιωθω περηφανη για τον εαυτο μου,μα ποιον κοροιδευω? ειμαι πολυ περηφανη που σε κοιταξα στα ματια και σου ειπα απλες λεξεις του τυπου 'θελω να σου μιλησω'
και μετα ολη αυτη η αμηχανια σου,ολο αυτο το 'μα οχι δεν χρεαζεται τωρα',αυτο που δεν μπορουσες να με κοιταξεις στα ματια,ναι ολο αυτο απλαα μου θυμισεε γιατι σε πλησιασα γιατι ενιωσα αυτη τη μαγεια.
δεν ηθελα να φυγω,ηθελα να επιμεινω αλλα δεν ηθελα επισης να σε φερω σε δυσκολη θεση,γιατι?
ολα καλα.
οπως εχω ξαναπει τουλαχιστον βελτιωθηκε το τωρα,ξαναχτιστηκε ο δρομος που βαδιζω και βλεπω καθαρα απλα βλεπω καθαραα.


και γυρισε η εικοναα απο εκεινο το βραδυ.Παλια πολυ παλια.

και μεταξυ μας,την ειχα ξεχασει,οχι την βραδια,οχι την στιγμη,την καρδια μου να χτυπαει τοσο δυνατα  ωστε να μην μπορω ουτε να βλεπω καλα καλα!

Θα τα λεμεε,θα μου λειψεις!                                                                    
                                                                                                            μα θα σε ξαναδω!

'Life goes on,gets so heavy The weel breaks the butterfly
Every tear a waterfall
In the night the stormy night
she'd close her eyes
In the night the stormy night
Away she'd fly
and dreams of para-para-paradise'

She said to me 'just close your eyes,feel the light of their smile,feel the sky and fly'
i didnt beleive her until i did all that she said and i was flown in my world without rules and terror!

Cause when i opened my eyes i  believe in mysefl and i loved their eyes:)

Σε μια ονειροπολα απο οπου συνεχιζω να μαθαινω^

..και μαλλον η διαφορα των μπλογκ μας ειναι πως η πλειοψηφια των αρτησεων μυ ειναι για εκεινον ενω η δικη σου πλειοψηφια,για εκεινη ναι για αυτη την αλλη οψη που εχεις για το νοημα της ζωης..
νιωθεις με τον αντιστροφο,με εκεινον τον τροπο που οι περισσοτεροι δεν εχουν υπομονη να  μαθουν,να εξερευνησουν,να νιωσουν.

εχεις πιστη,εμπιστοσυνη και αφοσιωση στα 'πιστευω σου' και τα 'πιστευω σου' εχουν με την σειρα τους εμπιστοσυνη σε εσενα.
και τελικα ναι διπλα σου απλα βλεπω καθημερινα πως απο 'μια εικονα' απο ενα 'φαινεσθαι'  ανετα το 'ειναι' ειναι παραπανω απο κατι συγκεκριμενο..

εισαι απλα εσυ και αυτο θαυμαζω σε εσεναα εισαι απλα εσυ και αυτο το 'εσυ' ειναι τοσο απλα μαγικο

                       και κατι απο τα λιγα που μου εμαθες εσυ "το φως απ'το χαμογελο ειναι η λαμψη των
                                                                                                                ματιων σου"


                                                                                                             Υ.Γ: οσο για το  πιτμπουλ, με                                                                                                                            επεισες,ειμαι:)                                                                                                                                          

Μαγια^

'1000 Σκεψεις:)

Καθε στιγμη,καθε ανασα,καθε εκατοστο διπλα σου με γεμιζει με σκεψεις και απλα αναμνησεις που θελω να εχω.

Ακομη μου φαινεται παραξενο το ονομα σου,η εικονα σου,τα λογια μου,τα συναισθηματα μου μα δεν θα παψει ποτε αυτο το παραξενο να υπαρχει,ναι το ξερω.

Ξερεις,σκεφτομαι πως αν καποτε τυχει και μ'αγαπησεις αυτο το τοτε 'μεταξυ μας' θα ναι ακομη πιο τρομαχτικο και στο αγνωστο απο το τωρα 'μεταξυ μας'

Ομως,απλα,δεν ειναι η ωρα ακομη για την Στιγμη Μας..Δεν ηρθε ακομη ο τοσο ακαταλληλος χρονος,η εντελως ακαταλληλη στιγμη για να μπεις απο μονος σου στην ζωη μου,χωρις να επιμμενω να σε βαζω εγω!

Και γιατι δεν ειναι ακομη η στιγμη? γιατι αν ηταν θα'ταν  ο προορισμος  αλλιως.

Σε εχω τοσο ονειρευτει,οχι για να φτασουμε στα παντα,οχι μαζι σου θελω να φτασω μεχρι το κενο,μεχρι το λευκο ή ακομη και το μαυρο,μεχρι το φως ή ακομη και στο σκοταδι,στο μοναδικο,στο διαφορετικο, στο τοσο 'Εγω&Εσυ'

Ποσο μαρεσει που ξερω πως ειμαστε διαφορετικοι.

Ποσο μαρεσει που ξερω πως αν καποια στιγμη αλληλοκοιταχτουμε στα ματια θα σπαστουμε τοσο πολυ που θα προτιμαμε να μην κοιταζομαστε καθολου για να μην βλεπουμε ο ενας την μουρη του αλλου.

Ποσο μαρεσει που θα ταλαιπωρουμε τοσο ο ενας στον αλλον που ισως να καταλληγουμε να μισιομαστε μαα οχι τετοιο μισος.

Ποσο μαρεσει που σ'ερωτευτηκα.

Ποσο μαρεσει που ,ναι,εισαι ο καποιος πρωτος!

Μου θυμιζεις τοσο το κενο που θελω να χανομαι,ναι,αυτο το γαλαζιο κενο,ναι,αυτο!

Στην τελικη,ναι,μαρεσει να χανομαι στα ματια σου,ναι νομιζω πως μαρεσει.

Δεν ειναι οτι σε θυμαμαι ακομη,οχι,ειναι οτι απλα ποτε δεν σε ξεχασα.

Τωρα πια,ξερω.

Τωρα πια,νιωθω.

Τωρα πια,ειμαι σιγουρη.

Τωρα πια,πιστευω στα ματια μου μα και στα δικα σου.

Αυτο το γαλαζιο παντα θα υπαρχει,για εμας και ας μεινει ξεχωριστο και για τον καθενα μας.

                                                                                       Ααα και για να μην το ξεχασω εχεις μαγεια^^

                                                                                                                                                                            

                                                                                                                                                                                 Καλημερα.

   
Μαγια^                                                   

i'mpossible

Ανέβασα μόνο μια εικόνα...
Μόνο μια απλή αλλά ΜΕ ΝΟΗΜΑ εικόνα...
Εξάλλου μια εικόνα = χίλιες λέξεις..
                                            

         αν και σε κάποιες περιπτώσεις οι λέξεις είναι περιττές και τα λόγια.. φτώχεια!

                                                                                                                                                      marpsi*

δεν θα χαθεις,γιατι αλλωστεε?

περασε καιρος απο τοτε που εχω να γραψω,αρκετος θα μπορουσα να πω.
δεν ειχα τι να γραψω,ουτε τωρα εχω αλλα ποτε ειχαα αλλωστε!
Μια στιγμη,μια δυσκολη στιγμη ειχα γραψει σε ενα χαρτι "θελω να κρατησω ζωντανο οτι νιωθω..μου ειναι δυσκολο..καποτε με ενθαρυνες,καποτε με κοιτουσες στα ματια και ηταν σαν να μου λες να συνεχισω..ειχες ταλεντο σ'αυτα"

δεν ξερω γιατι εγραψα κατι τετοιο ισως να με γεμιζε τωρα απλα βλεπω οτι ενιωθα μονη..αρκετα μονη για να ξεσπασω στο χαρτι..

ειμαι καλα δεν ειμαι,ειμαι ενταξει δεν ειμαι..ποιος νοιαζεταιιι?
εγω οχι..
ποιος ο λογος να αναλυω καθε φορα την ψυχολογικη μου διαθεση; αν ειναι να την αλλαξω θα την αλλαξω απλα οπως ειπε και καποια καποτε "Παντα με χαμογελο''
γιατι οχι?
εχει δικιο,την εμπιστευομαι!

μαλλον εχω αρχισει να τα βλεπω αλλιως..μαλλον σε ειδα να μου χαμογελας και σου ανταπεδοσα το χαμογελο και μετα.....τσιριδες και μεσα στο κεφαλι μου και απ'εξω:)
οχι,οχι δικες μουυυ "φωνες της συμπαραστασης"

τελος παντων,που καταλληγωωω...
καταλληγω στο οτι απλα ηταν υπεροχο σαν να παγωσε ο χρονος! εκει!
θα ξαναρθει και αν δεν ξαναρθειιι.. μα τι λεωωω αφου θα ερθει:)

Μαγιαα^

Δυστυχως............ΚΑΚΙΑ

    Δεν ξερω πως ειναι δυνατον να ξεχασω και να σβησω απο τομυαλο μου αυτο το περιστατικο!

Ομως χαιρομαι απο την αλλη που συνεβει, διοτι μου ανοιξε τα ματια και με εκανε να καταλαβω καποια πραγματα..

Ενα απο τα πραγματα που καταλαβα ειναι οτι ο κοσμος κουβαλαει πολυ ΚΑΚΙΑ, και ΔΥΣΤΥΧΩΣ την ΕΚΦΡΑΖΕΙ και με πολλους τροπους.!
Το να περνας διπλα απο καποιον ΑΓΝΩΣΤΟ και να σε κοιταει με ενα επιμονο και καχυποπτο βλεμμα, νομιζω οτι ξεπερναει τα ορια του φυσιολογικου!

Και χωρις να φτανει αυτη η αδικη περιφρονηση, αρχιζει και το πισωπλατο θαψιμο!

Σε αυτο το σημειο ξεκιναει ο φαυλος κυκλος της ΤΑΠΕΙΝΩΣΗΣ! Αρχιζεις και αναρωτιεσαι ''Τι δεν παει καλα?'' '' Εκανα κατι λαθος?'' ''ΕΦΤΑΙΞΑ?'', και ολες αυτες και αλλες πολλες ΑΝΟΥΣΙΕΣ ερωτησεις ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΑΓΝΩΣΤΟ! ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΟΝ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΞΑΝΑΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ ΠΟΤΕ!

Τα ματια μπορει να μην μιλανε ομως λενε και περνανε τα πιο σκληρα μυνηματα!Ενα βλεμμα ειναι ΑΡΚΕΤΑ ικανο για να χαλασει -η και να φτιαξει- την μερα καποιου!

Περα απο τα βλεμματα που πονανε και ολη αυτην την σιωπη , κατι ακομα που εμαθα ειναι οτι οταν δινεις υπερβολικη σημασια και αξια σε καποιον, του δινεις παραλληλα και την ευκαιρια να σε εκμεταλλευτει! Γιατι οταν βλεπεις ατομα που τα εχεις στηριξει και τους εχεις φερθει με τον καλυτερο τροπο, περιμενεις κατι αναλογο και απο αυτα και οχι  ΣΚΕΤΗ ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ.

Πολλοι σε τετοιες περιπτωσεις σκεφτονται το κρυο πιατο της γλυκιας εκδικησης αλλα πιστευω οτι δεν ειμαι τετοιο ατομο...
Θα γυρισει ο τροχος ομως και θα ερθει απο μονο του και οταν θα εχει ερθει αυτη η ωρα τοτε θα γελαω ΕΓΩ! 

Και απλα ενημερωτικα θελω να πω οτι
ΕΝΑ ΑΠΛΟ ΓΕΙΑ ΧΑΡΑ =) ΔΕΝ ΚΟΣΤΙΖΕΙ ΠΟΛΥ !ΚΑΙ ΛΙΓΗ ΕΥΓΕΝΕΙΑ ΔΕΝ ΕΒΛΑΨΕ ΠΟΤΕ ΚΑΝΕΝΑΝ.!

αλλα οταν κυβερναει ο ΕΓΩΙΣΜΟΣ ολα αλλαζουν !

Marpsi 

happiness means..

δεν ειναι ολα μαυρα ή ασπρα υπαρχει και το γκρι!
παντα υπαρχουν διαφορες οπτικες γωνιες για να δεις την καθε σου κινηση.
ναι ισως καποιες φορες να μην σκεφτεσαι τις συνεπειες αλλα αυτο ειναι ολο το παιχνιδι της ιστοριας...
ερχεται η στιγμη που θες να ξεκαθαρισεις τα πραγματα μεσα σου! να δεις ποιον θες και ποιον οχι στην ζωη σου.. εγω προσωπικα ειχα την ευκαιρια να το κανω,μου την εδωσαν απλαα εκανααα το λαθος!!
μα δεν ειναι ολα τοσο τραγικα ολοι κανουμε λαθη,καποιοι μετανιωνουν αλλοι παλι οχι..
δεν λεω οτι δεν μετανιωνω για τιποτα μα τουλαχιστον οχι στα περισσοτεραα..
και η " ευτυχια" θα ερθει..
μα τι ειναι ευτυχια?

για μεναα....ευτυχια ειναι να ξυπνας το πρωι και να νιωθεις αυτη την ανακουφηση πως εχει ηλιο  και δεν θα χρειαστει να μεινεις μεσα στο σπιτι,ευτυχια ειναι αυτο που νιωθεις οταν δεν εχει τελειωσει η αγαπημενη σου σειρα στην τηλεοραση,ευτυχια ειναι να μην κολαει το νετ οταν εχεις ανοιξει 200 καρτελες,ευτυχια ειναι να χτυπαει το κουδουνι για διαλειμμα,ευτυχια ειναι να εχεις ατομα που σου λενε ή σου δειχνουν ποσο σαγαπανε καθημερινα,ευτυχια ειναι να εχεις νιωσει το συναισθημα του ερωτα,ευτυχια ειναι να εχεις σε καθε στιγμη της ζωης την κολλητη  σου ακομη και αν ειστε σε διαφορετικα σχολεια,ευτυχια ειναι να βλεπεις το αλλο σου μισο να χαμογελαει,ευτυχια ειναι να αγαπας χωρις να ζητας ανταποδοση,ευτυχια ειναι να βλεπεις τα ατομα που σε νοιαζουν περισσοτερο να χαμογελανε,ευτυχια ειναι να ξυπνας και να εισαι ακομη ζωντανος..

ακομη οταν ακηρωνεις ενα μαθημα ή η καθε στιγμη της προετοιμασιας πριν βγεις εξω και ξερεις πως θα τον συναντησεις ή οταν σου δινουν ενα δωρο και ξερεις σιγουρα τι ειναι γιατι το ζητησες πλαγιως οταν το ειχες πρωτοδει..

Για μενααα..οτι σου προσφερει χαμογελο/α ειναι ευτυχιααα..

Μμμμμ ναιι  ισωως και να'μαι ευτυχισμενη τελικως..

ισως οχι τελειως αλλωστε ποιος ειναι τελειως? μαα θα προσπαθησω να ειμαι..:)

ακομη και αν ειναι αργα ας ξεκαθαρησω καποια πραγματα στην ζωη μου για να δω αν τελικα μου προσεφεραν την ευτυχια.. μα τι λεω? με εκαναν να χαμογελασω αρα μου προσφερεε την ευτυχια:)

                                          

                                                                     thanks a lot;)

Μαγιαα*

Συμπτωσηη??

Χμ... Λοιπον οριστε και η πρωτη μου αναρτηση -χωρις τονους..!-

Ειναι η πρωτη φορα που γραφω σε μπλογκ αλλα νομιζω οτι 9α τα καταφερω και με την βοη9εια της κολλητης μου που μου εκανε ενα υπεροχο καλωσορισμα και την ευχαριστω πολυ για αυτοο!!...

Σημερα 9ελω να σας μιλησω για τις συμπτωσεις και τα τυχαια πραγματα...!
Λιγο πολυ ολοι εχουμε βρε9ει σε αυτες τις... αμηχανες ας πουμε καταστασεις συμπτωσης!.. (να πουμε ακριβως την ιδια λεξη με καποιον διπλα μας ,να μας συμβει κατι και αμεσως μετα να συμβει σε καποιον αλλο, να σκεφτουμε το ιδιο πραγμα με καποιον, να εμφανιστουμε φορωντας τα ιδια ρουχα με καποιον αλλο στο ιδιο μερος..κλπ) Κατα προσωπικη γνωμη πιστευω οτι οι συμπτωσεις ειναι συνομωσιες του συμπαντος που 9ελουν να μας πουνε κατι πλαγιως... Κακως πολλοι νομιζουμε οτι πολλα στην ζωη μας γινονται τυχαια! Ολα εχουν καποιο λογο για τον οποιο συμβαινουν.. Ειτε ειναι καλα ειτε κακα, πρεπει να τα δεχομαστε, γιατι -ως κοινη λογικη- κατι καλο σε κανει χαρουμενο και σου δινει ελπιδες αλλα και κατι που δεν σε σκοτωνει σε κανει πιο δυνατο!! Οπως λεει λοιπον και την πλεον γνωστη  αλλα και σπαστικη σε καποιο βα9μο διαφημηση.. ΤΥΧΑΙΟ?? ΔΕΝ ΝΟΜΙΖΩΩ!!
Τελικο συμπερασμα: τιποτα γυρω μας δεν ειναι τυχαιο και τιποτα δεν πρεπει να υπολογιζουμε λιγοτερο γιατι κατι πολυ μικρο και ασημαντο αρχικα μπορει να μας αλλαξει ολη την ζωη μας!Και τελος.. τα καλα πραγματα ερχονται απο εκει που δεν τα περιμενεις!! ;)

Τα ξαναλεμε πολυ συντομααα .. και καλη τυχη
MarPsi*

διαφορετικο πρωινο:)

ισως να ειναι η τελευταια φοραα που γραφω εδωω..μονηη..
εμμ οταν μια φιλη ή καλυτερα μια κολλητη ειδε-διαβασε το μπλογκ μου
μαλλον της αρεσεε πολυ η ιδεα και μου ζητησε να το εχουμε μαζι..
Μα πως να αρνηθω?
Ειναι κολλητη μου απο τα 6 μου και το γεγονος οτι αυτα που γραφω ισως και να την αγγιξαν λιγακι απαντησαα πως ναιι:)
αν και δεν νιωθουμε ακριβως τα ιδιααα..εχω νιωσει,εχει νιωσει διαφορετικα συναισθηματα η καθεμια μα αυτο ειναι και το συναρπαστικο σε αυτη την ιστορια μεταξυ μας!

Μαρεσει να μοιραζομαστε πραγματαα,δενομαστε ακομη πιο πολυ..
το μονο θεμαα τωρα ειναι οτι θα πρεπει να γραφουμε καθε φορα στο τελος ποιαα κανει την καθε αναρτηση..
αν και για καποιους δεν νομιζω πως θα χρειαζεται,καποιοι ξερουν πως γραφω εγω και για ποιον ή ποιους.. εκεινη ή εκεινους δεν τους/την φοβαμαι;)

μαρεσειιι η ιδεα.
θα αλλαξει καπως τον μπλοκ και θα σπασει αυτη η μονοτωνια που συνηθιζαα να εχω σε καθε αναρτηση.. ισως να καταντησα να γινομαι λιγο γραφικη.

Απο αυριο λοιπον ή το συντομοτερο δυνατον θα ειμαστε 2 και οχι το μισο ουτε το 1 ομως..


                                                                             κολλητη μου καλως ηρθες:*
                                                                             σαγαπαω^^
                                                                             περιμενω να δω αναρτησεις..!

Παει καιρος..

παει καιρος που ηταν ολα καλα..
δεν θυμαμαι καν πως ειναι ενα αληθινο χαμογελο ή μια αληθινη αγκαλια ή κατι τελος παντων..
αυτο που λεμε "ειμαι καλα" στην ερωτηση τι κανεις..ομως να το εννοεις..
υποκρινομαι.
ναι υποκρινομαι..οχι,οχι στους αλλους στον εαυτο μου και μαλιστα απο τις μεγαλυτερες υποκρισιες..
δεν εχω την αντοχη να ασχοληθω με τα δικα μου προβλημα ισως επειδη ειναι αλυτα ισως επειδη δεν ξερω πως να τα αντιμετωπισω ισως επειδη δεν εχουν σημασια ή ακομη ισως να μη με νοιαζουν πια γιατι ολα τελειωσαν τοσο αποτομα,τοσο αδοξα και τοσο σιωπηλα..


μα ποσο λαθος εκανα..ποσο λαθος εκανα που ενω οντως ηταν τοτε ολα καλα εγω καθομουν και ελεγα μακαρι να μην ηταν ετσι τα πραγματα..
και τωρα που οντως δεν ειναι ετσι τα πραγματα ειναι χειροτερα ή ακομη και καλυτερα θελω τοσο να γυρισει εκεινος ο Νοεμβρης που οντως ηταν ολα υπεροχαα

τι σκατα,μια χρονια ειναι και μετα αλλαζουν ολα οριστικα..
καινουργια προσωπα,καινουργιες καταστασεις καινουργια ολαααα..
χαχ ειναι γελοιοοο..
ειναι γελοιο που σκεφτομαι ετσι που ουτε να ακουσω δεν ηθελα πως υπαρχει μια περιπτωση που να μην ειμαι κοντα του ουτεεεε μιαα..
και τωραα ειναι το μονο που σκεφτομαιιι να τελειωσει αυτη ας την πουμε χρονια και να τελειωσουν ολαααα..

ολα γυριζουν
ολαα φευγουν και χανονται και ξανα ξανα ξανα ξανα..

οτι ειπα δεν ξεχναω ποτε  και οτι σου ελεγα τοτε που ηταν ολα καλα, ειμασταν μαζιιι θα σου λεω και τωρα που ειμαστε μακρυα και με μισεις..
απλα με μια διαφορα τωρα δεν θα με ακους ισως να το νιωθεις ισως παλι οχι γιατι ενταξει.....δεν εχει σημασιααα..



ποσο να ναι αραγε?

μα δεν μπορει να ειναι το τελος.. ναι?και τοτε γιατι ειναι!

Καποτε δεν φανταζομουν οτι θα ερχομουν σε τετοιο σημειο

να σβηνω τα παντα που να τον θυμιζουν!

να θελω πραγματικα πολυ να τελειωσουν ολα μεσα μου!

να μην υπαρχει πια στο μυαλο μου και γενικοτερα να μην υπαρχει!

τι αλλαξε?

οτι πολλαπλασιαζεται ο πονος καθημερινα?

οχι!

εκεινος αλλαξε και εγω!

το οτι κανω πωσ δεν το βλεπω δεν σημαινει πως δεν υπαρχει!

το οτι περιμενω να καλυτερεψουν τα πραγματα ξερω πωσ δεν θα γινει τιποτα

αρα δεν σημαινει πωσ θα αλλαξει κατι!

Λυπαμαι που το λεω αυτο. Ναι ισωσ καποτε το μετανιωσω

μα δεν με νοιαζει!

Δεν μπορω να πιστεψω πως εχω φτασει σε τετοιο σημειο..

να μισω!!

Να μισω να σηκωνομαι το πρωι για να παω σχολειο

Να μισω να σε βλεπω

Να μισω να σε ακουω

Να μισω να υπαρχω

Να μισω να ονειρευομαι 

Να μισω εσενα

Να μισω εμενα

Να μισω την ζωη μου!!

Και που καταληγω καθε φορα?

Να με λυπαμαι!!

Τι σκατα να λυπαμαι εμενα? τον ιδιο μου τον εαυτο

Να λυπαμαι που τι?

Που σε γνωρισα?που σε προσεξα χωρισ να υπαρχει κανενασ λογοσ?

που σε κοιταξα?που προσπαθω?που καθε φορα πεφτω και σαν να μην εγινε

τιποτα λεω οπππ ενταξει δεν πειραζει!!

Να λυπαμαι που τι? που τι?

Να λυπαμαι που τιποτα!!

Να τελειωσει! η επομενη αυτοματη ευχη ειναι να τελειωσει!

φτανει...αρκετα..

                                                        θελω αυριο να μην υπαρχεις!

                                             χεστικα για γενικα...μεσα μου να μην υπαρχεις!

Προς: τον εαυτο μου!

ειναι αυτο που λεμε δυσκολο κομματι.

δεν βρησκεις καποιον που να καταλαβαινει, ομως πραγματικα να καταλαβεινει

και οχι απλα να νομιζει πως ξερει.

και εκεινος που οντως ξερει,ξερει πως νιωθεις ειναι μακρυα.

ειναι αυτο που λεμε "ειμαι μονη"

ενω 1000 ανθρωποι περιστρεφονται γυρω απο σενα.

ειναι αυτο που λεμε "θελω να μιλησω σε καποιον για σενα"

ενω υπαρχουν να σακουσουν.

ισως αυτος που χρειαζεσαι να ειναι ο εαυτος σου.

ισως να εχει χαθει στα προβληματα σου και στην επιλογη σου στα προβληματα των αλλων.

και το πιο βασικο?

να μην τον αφηνες να χαθει.

και τελικα καταλαληγεις να αναρωτιεσαι τι σου συμβαινει?

και πως να το ξεπερασεις.

νιωθεις μοναδικος στον κοσμο που σκεφτεσαι ετσι και που εχεις νιωσει τετοια συναισθηματα

για καποιον που στην  ουσια δεν υπαρχει.

και λεω δεν υπαρχει γιατι οι λεξεις,τα λογια, τα σαγαπαω που φωναζεις στον αερα ελπιζοντας πως θα σακουσει,

να γραφεις το αρχικο του ονοματος του παντου ελπιζοντας πως καποτε θα το δει

και να επιμενεις για κατι που ισως να χαθει στον χρονο ελπιζοντας

πως καποτε θα καταλαβει νομιζεις πως πεφτουν στο κενο.

ομως οχι εχω καταφερει να τον κανω να ειναι.

Και τελικα:

ναι ειναι ο μονος που εχω νιωσει ετσι.

ναι ειναι ο μονος που δεν εχει τιποτα ιδιαιτερο και ομως ειναι μοναδικος.

ναι ειναι ο μονος που καθε φορα που τον βλεπω αλλαζει ολος μου ο κοσμος

ναι ειναι ΕΚΕΙΝΟΣ που αγαπαω με ολο μου το ειναι.

ναι ειναι εκεινος που θελω και νιωθω ετσι..

ψαχνω να βρω τον εαυτο μου,ισως να βαρεθηκε να με ακουει και απουσιαζει

αλλα ακομη και ετσι να ειναι

i still love him and it doesnt change.

Εαυτεεε μου οπου και αν εισαι,

εισαι τσατσος που με παρατησες..

σε περιμενω να γυρισεις..

Καπου στην παλια Αθηνα*

Ξεκινημα διαφορετικων συναισθηματων
                                                               που ισως να μην κατληξουν πουθενα!
Εκεινο το βραδυ εβρεχε.
Εκδρομη με το σχολειο.
Η πρωτη μου,μακρυα απο το σπιτι που μεγαλωνω.Αγχος,νευρικοτητα και αγνια για το τι εμπροκειται να ακολουθησει.
Εκει λοιπον.
Σε ενα παραδοσιακο μαγαζι.χαχα,μαγαζι.Ομως δεν εχει σημασια.
Ξεκιναει κατι καινουργιο και ξεχωριστο οταν συνηδητοποιησα ποιον ακριβως εχω διπλα μυ.
Που να το φανταζομουν πως ολα αυτα θα πηγαιναν σε εσενα.Εσενα?
Που σε μισουσα για το οτι κακο εκανες σε φιλες,φιλους και γνωστους και τωρα να σαγαπαω για το κακο που κανεις καθημερινα σε εμενα,την ιδια.

Να μη με νοιαζει ποσο ποναω εδω και δυο χρονια.

Αυριο λοιπον μπαινουμε στα δυο.Συντομος καιρος.
Περασαν 2 χρονια απο εκεινο το βροχερο βραδυ που αν δεν το ζουσα θα ηταν αλλιως η ζωη μυ.Ισως χειροτερη.Χωρις ενδιαφερον και νοημα.
Υπερβολη?Οχι ειλικρινεια.Εκεινο το βραδυ ομως δεν ημουν μονη.

Ηταν και καποια κοντα μυ η οποια ενιωσε το ιδιο με καποιον απο κει μεσα.Κοντα σου!
Και ισως αυτο με βοηθησε να καταλαβω τωρα τι πραγματικα νιωθω για σενα.
Με βοηθησε εκεινη.
Εκεινη που μου δυσκολευει τοσο υπεροχα την ζωη.
                            Μαριλιζα(*) ή μαλλον οχι δεν την φωναζω ποτε ετσι.
                            Μαριζα(^^*)ναι εκεινη.
Και εκεινη ακριβως ετσι.
2χρονια.
Διχως να ξερει την συνεχεια.Διχως να ξερει ποσο ακομη θα χρειαστει να πονεσει και να περιμενει.
              Ετσι και εγω.
              Εχω να πω πολλα για εκεινο το βραδυ αλλα ας μεινω στο τωρα,γιατι τοτε ηταν
              αλλιως τωρα ειναι ευκολοτερα.Ναι.
Αλλα γιατι να μην τα καταφερουμε? Γιατι οχι?Θα γινουν ολα.Στον καιρο τους.

                                 Ααα και κατι τελευταιο θα το κανω για να παρω μια δοση
                                 ευτυχιας.


                                 Δεν εχω κατι αλλο να σου πω απλα να θυμασαι

Ολα αυτα σε μια τριημερη σχολικη εκδρομη.

Την στιγμη που καταλαβα ποιος εισαι.
Την σιγμη που σ'ερωτευτηκα.
Την στιγμη που με κοιταξες.


                                                        Απο κατι μικρο σε κατι αιωνιο.Σε εσενα.

Μια παρακληση να ξανα ονειρευτω!

Ποσο καιρο εχουμε να συναντηθουμε το βραδυ?
     ή μαλλον ποσο καιρο εχω να σε συναντησω εγω στον δικο μου υπνο!
Ποσο καιρος περασε απο την εποζη που ξυπνουσα πανω απο 2 φορες την νυχτα
με βαρια ανασα και την εικονα σου ακομη καρφωμενη στο μυαλο μου!
          καμμια φορα νομιζα πως σε ησουν πραγματικα διπλα αλλα ηταν οι
          παρεσθησεις του ονειρου.
Υπηρξαν οι φορες που ξυπνουσα γεματη ιδρωτα και δακρυα που επεφταν ενα-ενα.
Υπηρξαν αλλες που αρχικα ξυπνουσα και μετα εβαζα τα κλαματα σαν μικρο παιδι που βλεπει εφιαλτη.Ομως εγω τι?
Ποτε δεν ξυπνησα με την αισθηση ενος κακου ονειρου.Μονο εσενα εβλεπα.
Τελικα οχι.
Δεν εβλεπα εφιαλτη,εβλεπα ενα υπεροχο ονειρο.Γιατι εκλαιγα?
                         γιατι δεν ηταν πραγματικοτητα!
                         γιατι ξυπνουσα και με επνιγε το σκοταδι!
                         γιατι συνηδητοποιουσα πως ημουν μονη μου!
                         γιατι δεν ησουν εκει!
Και αυτες ηταν  και οι περισσοτερες φορες.


                                                Βοηθησε με απλα να ονοιρευομαι!

                                                                 

Οταν γκρεμιζεται τοσο ευκολα κατι που ομορφο που ζεις.

Oλα καλα ολα ωραια μεχρι τωρα.
Περναμε ωραια το τοπιο ειναι χιονισμενο και εγω ειμαι στα ζεστα να κοιταω εξω και να ασχολουμαι
με τον υπολογιστη.

Ομως νιωθω πιεση.Πραγματικη πιεση.Απο αυτους που με επηρεαζουν πιο πολυ απο ολους.Οι ανθρωποι που μεγαλωνω μαζι τους.Και με αυτο δεν εννοω μονο τους γονεις μυ αλλα και αλλα συγκενικα προσωπα.

Δεν ξερω ισως να φταιει η εφηβεια αλλα τι λεω ολα τα ριχνουμε εκει πια.Η εφηβεια.Αντιδραω πολυ ευκολα και το χειροτερο ειναι πως δεν το μετανιωνωω.Ξερω ποτε με προκαλουν και τοσες μερες ειναι το μονο που με κανει να εχω τοσα νευρα και σημερα τα εβγαλα ολα μαζι.Και ομως ξερω οτι δεν εχω αδικο ή τουλαχιστον ετσι νομιζω.

Οταν με προκαλουν αντιδραω και καποιες φορες το κανω τοσο εντονα για να εκτονοθω εγω και η πραγματικοτητα ειναι πως ειναι το μονο που με νοιαζει να ειμαι εγω ηρεμη.

Περιμενω κατανοηση απο ανθρωπους που με ξερουν απο την στιγμη που γεννηθηκα.Δεν παιρνω πισω τιποτα.Ειλικρινα τιποτα..

Λυπαμαι που εχω τετοια σε ενα υπεροχο ταξιδι.
Απλα το ξεχναμε.
Δεν εχει σημασια παρακατω.

Μια ευκαιρια για χαλαρωση.

Και ερχομαι λοιπον εδω μετα απο μερες για να γραψω "το κατι" για να θυμαμαι τι ζω τωρα.

Ετσι λοιπον σε ενα κρυο μερος που εχει κατω απο 5 βαθμους,να τουρτουριζεις και με δυσκολια να προχωρας γιατι πολυ απλα δεν μπορεις να ανοιξεις μεγαλη αποσταση αναμεσα στα ποδια συ.
Κι' ομως ξαναβγαινεις εκει εξω για να τρεμεις για αλλη μια φορα ασταματητα.Ισως γιατι μαζι με το υπολοιπο σωμα σου παγωνει και το μυαλο σου και δεν σε αφηνει να σκεφτεις.

Αυτο συμβαινει στους περισσοτερους ανθρωπους.Υπαρχουν και καποιοι που αντιθετως σκεφτονται περισσοτερα στο κρυο.Οπως εγω.

Μια νυχτα με χιονι απο εξω,με θερμοκρασια κατω απο 2 βαθμους,μεσα σε μια καφετερια.
Ναι παιζω χαρτια στα ζεστα με την μικρη μυ αδερφη.
Και οχι μονο αυτο με ξεσκιζει κιολας. Ποσο αστειαα φαινονται ολα.

Μετα απο καποιο διαστημα,διαστημα ημερων για να λεμε την αληθεια ειμαι εδω σε αυτο το κρυο μερος για περιπου μια βδομαδα.Να μου λειπει αφορητα να ειμαι στο σχολειο αλλα να περναω καλα.

Να γελαω.Να ταξιδευω αποστασειιιις με το αυτοκινητο και με 6 ατομα μεσα.Να εχω φαει ΤΗΝ τουμπα και να κλαιω απο τα γελια και το καλυτερο  ειναι πως δεν γελαω μονο εγω αλλα και οι υπολοιποι..

Να σκεφτομαι τους λογους που πριν δεν ημουν καλα και να χαμογελαω.Αλλα οχι με την εννοια πως τα ξεπερασα και παμε για αλλα.Για ορισμενα χωρις πονο.
Οχι.
Να τα θυμαμαι.Να θυμαμαι τα βραδια που ελιωνα απο το κλαμα.Που ενιωθα πως με πνηγει το σκοταδι και να χαμογελαω.
Να καταλληγω να τα αγαπαω περισσοτερο.Να λεω πως ξερεις κατι δεν με νοιαζει περναω καλα με τον πονο.
Να τον αγαπαω περισσοτερο ακομη και τωρα που ειμαι μιλια μακρυα του.Να κοιταζω το χιονι και να βλεπω οφθαλμαπατες.Να ξερω πως δεν ειναι αληθεια και εγω εκει να επιμενωω.

Ειναι κατι ακομα παραπανωω τωρα στην ζωη μυ.Ακομη και σημερα που περασαν 3 μηνες που ειναι μακρυα.

Μου λειπει.
Και ειναι ξανα υπεροχος!

εκεινο το κατι που ελειπε..

Σε συναντησα. Ναι σε συναντησα.
Δεν ξερω αν ειμαι χαρουμενη ή λυπεμενη,σοκαρισμενη ή χαλαρη, ερωτευμενη ή αδιαφορη.
Το μονο που ξερω ειναι πως σε συναντησα, ημουν τοσο κοντα σου και οσες φορες μου δοθηκε η ευκαιρια
σε κοιταζα στα ματια. Οχι για να καταλαβεις εσυ κατι, οχι για να συνηδιτοποιησεις καποια πραγματα αλλα να αισθανθω εγω οπως παλια.
Να αισθανθω την μαγια
Να δω την ζωη μυ μεσα απο τα ματια σου.
Να χαμογελασεις και να καφωρθω ξανα σε αυτο.

Για ολο το βραδυ σε κοιτουσα ή τουλαχιστον για αυτες τις ωρες που ημουν κοντα σου.
Αρκετα κοντα σου θα ελεγα.
Πιστευω πως το ενιωθες. Ενιωθες πως καποιος σε κοιταζει τοσο επιμονα που γυρισες.
Ναι γυρισες και με κοιταξες.
Μπορει να ηταν για ενα δευτερολεπτο αλλα δεν με νοιαζει.Αληθεια μου φτανει που γυρισες.

Γυρισε.Γυρισε ξανα το συναισθημα. Ημουν σιγουρη πως οταν θα σε ξαναδω θα νιωσω αυτο που τοσα χρονια ενιωθα.
Αυτο το σφιξιμο, αυτο το καρδιοχτυπι οταν σε πετυχαινω να ερχεσαι απο μακρυα και αυτο το πνιχτο χαμογελο ευτυχιας οταν πλησιαζεις και σε βλεπω να εχεις ,αυτο το ισα-ισα σχεδιασμενο στο προσωπο σου, χαμογελο.

Εκεινη η στιγμη.
Η στιγμη που ημουν μια ανασα μακρυα σου, οχι για να σε αγγιξω αλλα ακομη και να σε φιλησω, ηταν η πιο ομορφη στιγμη μεσα  σε αυτο το τελευταιο διαστημα.
Χαμογελασα και απλα τραβηχτικα πιο πισω.
Δεν ξερω αν το ηθελα αλλα ηταν η πρωτη αντιδραση που ποτε δεν θα μπορεσω να την παρω πισω.
Δεν θελω να την παρω πισω. Θελω να την θυμαμαι ετσι. Σαν κατι που πηγε να γινει αλλα ατυχισε.

Εκεινη την μοναδικη στιγμη.
Σε ειδα, χαμογελασες,ακουσα την φωνη σου οχι μονο να βγαινει ο ηχος της ομιλιας αλλα ακομη και να τραγουδας. Ναι αυτη την βραχνια φωνη που σε συνδυασμο με εκεινη την γελοια αλλα τοσο ξεχωριστει εικονα σου, εφτιαχναν το δικο μυ τελειο.

Ολαα ειναι παλι το ιδιο.
Με τον ιδιο πονο, με την ιδια πληγη αλλά με την ιδια μαγεια και το ιδιο υπεροχα.

Μια ευχη:3

Και ερχομαι να σε κοιταξω για να δω πως υπαρχεις ακομη.
Να δω αν ξανανιωσω οπως πριν.
Και πραγματι σε συνανταω και αισθανομαι πως λιγο ακομη να με κοιτας θα φερθω σαν δεκαχρονο που
βλεπει το παιχνιδι των ονειρων του σε ενα ραφι μεσα σε μια συσκευασια.
Δεν κανω τιποτε αλλο παρα να σε κοιταζω και ακομη και αυτο το τοσο μικρο προσπαθω να το κανω την ωρα που εσυ δεν κοιτας για τον πολυ απλο λογο να μην με προσεξεις.
Αλλά καθε φορα που με κοιταζεις,εγω κοιταζω αλλου.
Καθε φορα που κοιταζεις αλλου,εγω κοιταζω εσενα.

Αλλα ξερεις τι νιωθω?
Σε συναντησα για καποιο λογο.
Ενιωσα ετσι για καποιο λογο.

Ναι ισως να ειμαι μιλια μακρυα σου αλλα αυτο δεν με εμποδιζει να κανω ονειρα και να αισθανομαι ετσι.

Οταν ειμαι μαζι σου εστω και οταν καθομαι κοντα σου νιωθω χαρουμενη και λιγοτερο μονη.
Μου λειπει ο ηχος της φωνης σου.
Μονο να σε δω θελω τιποτα αλλο για μια στιγμη, εχω αναγκη να αισθανθω οπως πριν.

Σε εχω αναγκη πιο πολυ απο ποτε.

Μονο να σε ξαναδω για μια στιμη:3

Και οταν τα πραγματα αλλαζουν.

Οταν πια δεν υπαρχουν ολα αυτα που αποτελουν την καθημερινοτητα σου ή μαλλον δεν τα ζεις.
Ισως ειναι για λιγο καιρο αλλα δεν περναει.
Πιστευω πως για καποιους οι διακοπες ειναι το καλυτερο κομματι της χρονιας αλλα οχι για μενα.

Τωρα περισσοτερο απο ποτε θελω να παω πισω εκει που ειμαι σιγουρη πως θα τον βλεπω.Θελω να ειμαι εκει για να ξαναμαγκωθει η εικονα του στο μυαλο μου, να ξαναμεινει η φωνη του στα αφτια μου και να ξαναμπει "στην λιστα με τα απογορευμενα"

Νιωθω πως ειναι αγνωστος.Λεω το ονομα του και δεν νιωθω τιποτα ενω αντιθετως πριν 2 εβδομαδες απεφευγα να λεω συχνα το ονομα αλλα αυτες τις σπανιες φορες που ερχοταν στην συζητηση με επιανε αυτο το σφυξιμο,τωρα δεν νιωθω τιποτα.

Μπορω να πω πως ακομη και η εικονα του ειναι με καποιο τροπο θολη.
Δεν μπορω να καταλαβω αυτο το τοσο περιεργο που ακομη και τωρα που δεν τον σκεφτομαι και δεν νιωθω αυτο που ημουν πριν, πληγωνομαι διπλασια.
Αλλα αυτη τη φορα δεν ξερω γιατι το κανω.Δεν ξερω γιατι συμβαινει=/


Τελος παντων οτι και αν ειναι θα περασει-ελπιζω τουλαχιστον-


Ακομη και αν δεν το εννοω αυτη τη στιγμη εχω αναγκη να στο πω.

Σαγαπαω.