Μια ευκαιρια για χαλαρωση.

Και ερχομαι λοιπον εδω μετα απο μερες για να γραψω "το κατι" για να θυμαμαι τι ζω τωρα.

Ετσι λοιπον σε ενα κρυο μερος που εχει κατω απο 5 βαθμους,να τουρτουριζεις και με δυσκολια να προχωρας γιατι πολυ απλα δεν μπορεις να ανοιξεις μεγαλη αποσταση αναμεσα στα ποδια συ.
Κι' ομως ξαναβγαινεις εκει εξω για να τρεμεις για αλλη μια φορα ασταματητα.Ισως γιατι μαζι με το υπολοιπο σωμα σου παγωνει και το μυαλο σου και δεν σε αφηνει να σκεφτεις.

Αυτο συμβαινει στους περισσοτερους ανθρωπους.Υπαρχουν και καποιοι που αντιθετως σκεφτονται περισσοτερα στο κρυο.Οπως εγω.

Μια νυχτα με χιονι απο εξω,με θερμοκρασια κατω απο 2 βαθμους,μεσα σε μια καφετερια.
Ναι παιζω χαρτια στα ζεστα με την μικρη μυ αδερφη.
Και οχι μονο αυτο με ξεσκιζει κιολας. Ποσο αστειαα φαινονται ολα.

Μετα απο καποιο διαστημα,διαστημα ημερων για να λεμε την αληθεια ειμαι εδω σε αυτο το κρυο μερος για περιπου μια βδομαδα.Να μου λειπει αφορητα να ειμαι στο σχολειο αλλα να περναω καλα.

Να γελαω.Να ταξιδευω αποστασειιιις με το αυτοκινητο και με 6 ατομα μεσα.Να εχω φαει ΤΗΝ τουμπα και να κλαιω απο τα γελια και το καλυτερο  ειναι πως δεν γελαω μονο εγω αλλα και οι υπολοιποι..

Να σκεφτομαι τους λογους που πριν δεν ημουν καλα και να χαμογελαω.Αλλα οχι με την εννοια πως τα ξεπερασα και παμε για αλλα.Για ορισμενα χωρις πονο.
Οχι.
Να τα θυμαμαι.Να θυμαμαι τα βραδια που ελιωνα απο το κλαμα.Που ενιωθα πως με πνηγει το σκοταδι και να χαμογελαω.
Να καταλληγω να τα αγαπαω περισσοτερο.Να λεω πως ξερεις κατι δεν με νοιαζει περναω καλα με τον πονο.
Να τον αγαπαω περισσοτερο ακομη και τωρα που ειμαι μιλια μακρυα του.Να κοιταζω το χιονι και να βλεπω οφθαλμαπατες.Να ξερω πως δεν ειναι αληθεια και εγω εκει να επιμενωω.

Ειναι κατι ακομα παραπανωω τωρα στην ζωη μυ.Ακομη και σημερα που περασαν 3 μηνες που ειναι μακρυα.

Μου λειπει.
Και ειναι ξανα υπεροχος!