ψιτ,δεν εχεις να φοβασαι τιποτα γιατι εισαι αληθινος,πλεον^

ξερω,ειναι περιπλοκο,ισως και δυσκολο,να ζεις τις επιλογες που διαλεξες να ζησεις για σενα,για τον εαυτο σου,οταν κανεις δεν ξερει..καν εσενα.
Ξερω μοναξια,ισως και το συναισθημα της διαφορετικοτητας,του μη φυσιολογικου. Α και η ευχη,ναι εκεινη η ευχη το να'σαι  φυσιολογικος.
Μα φυσικα υπαρχεις,ζεις,ξερεις,νιωθεις, ειναι-εισαι- φυσιολογικο(ς)

Μα γιατι ανησυχεις τοσο πολυ; Γιατι αμφιβαλλεις;Γιατι φοβασαι;

Ναι ξερω λες πως οχι δεν φοβασαι,δε σε νοιαζει αλλα κι'ομως υπαρχει φοβος στα ματια σου.

Το βλεπω.Το ειδα σε εκεινη την βολτα!

Και μιας και αναφερθηκα σε εκεινη,σε εκεινο το απογευμα,δεν θα το αλλαζα,αληθεια δεν θα το χαλουσα ουτε στο ελαχιστο.

Γελασαμε,μιλησαμε,μου μιλησες,σε γνωρισα!

Και οχι δεν θα την επαιρνα πισω!

Γινωρισα καποιον που ηξερα ,για χρονια, αλλα τωρα ξερεις τι;

επεσαν οι μασκες,ηταν αληθινο και οχι 'ενα απο τα συνηθησμενα'

Αληθινο.Εγω,Εσυ και ο Εαυτος σου.

Τι κρατησα; Μου μιλουσες και με κοιτουσες στα ματια,εκανες αναλυση για τον εαυτο σου για να σε μαθω και μιλουσες για ωρες.Οι λεξεις εβγαιναν μηχανικα παρολα αυτα ξερω πως ηταν αληθινες.

Το παρατηρησα.

Εγω;  Ενιωσα σαν μια αγνωστη,μια αγνωστη που εμπιστευτηκες,ναι με ξερεις,χρονια,μα δεν ηξερες πως θα αντιδρουσα,τι θα σκεφτομουν.Ετσι νομιζες.

Σου αποδυκνυω λοιπον το αντιθετο.

Χει,με ξερεις.

Χει,σε γνωρισα.

Χει,θα'μαι εδω.

Εχεις ανθρωπους γυρω σου που σαγαπανε,μα περισσοτερο αγαπανε τον εαυτο σου γιατι ειναι αληθινος!

 Μα ξερεις εισαι απλα,να εκεινο το "αστερι"που βλεπαμε το βραδυ στην αυλη,εξω στο σκοταδι -μα ναι,ανοητη,δεν ειναι αστερι,ονομαζεται φεγγαρι-.

Μα ξερεις υπαρχεις,ωστε να μπορεις να συνεχιζεις να ονειρευεσαι!

Συνεχισε λοιπον,τα ονειρα σου ποτε μη τα φοβασαι!

ψιτ,δεν εχεις να φοβασαι τιποτα γιατι εισαι αληθινος,πλεον!