Σε μια ονειροπολα απο οπου συνεχιζω να μαθαινω^

..και μαλλον η διαφορα των μπλογκ μας ειναι πως η πλειοψηφια των αρτησεων μυ ειναι για εκεινον ενω η δικη σου πλειοψηφια,για εκεινη ναι για αυτη την αλλη οψη που εχεις για το νοημα της ζωης..
νιωθεις με τον αντιστροφο,με εκεινον τον τροπο που οι περισσοτεροι δεν εχουν υπομονη να  μαθουν,να εξερευνησουν,να νιωσουν.

εχεις πιστη,εμπιστοσυνη και αφοσιωση στα 'πιστευω σου' και τα 'πιστευω σου' εχουν με την σειρα τους εμπιστοσυνη σε εσενα.
και τελικα ναι διπλα σου απλα βλεπω καθημερινα πως απο 'μια εικονα' απο ενα 'φαινεσθαι'  ανετα το 'ειναι' ειναι παραπανω απο κατι συγκεκριμενο..

εισαι απλα εσυ και αυτο θαυμαζω σε εσεναα εισαι απλα εσυ και αυτο το 'εσυ' ειναι τοσο απλα μαγικο

                       και κατι απο τα λιγα που μου εμαθες εσυ "το φως απ'το χαμογελο ειναι η λαμψη των
                                                                                                                ματιων σου"


                                                                                                             Υ.Γ: οσο για το  πιτμπουλ, με                                                                                                                            επεισες,ειμαι:)                                                                                                                                          

Μαγια^

'1000 Σκεψεις:)

Καθε στιγμη,καθε ανασα,καθε εκατοστο διπλα σου με γεμιζει με σκεψεις και απλα αναμνησεις που θελω να εχω.

Ακομη μου φαινεται παραξενο το ονομα σου,η εικονα σου,τα λογια μου,τα συναισθηματα μου μα δεν θα παψει ποτε αυτο το παραξενο να υπαρχει,ναι το ξερω.

Ξερεις,σκεφτομαι πως αν καποτε τυχει και μ'αγαπησεις αυτο το τοτε 'μεταξυ μας' θα ναι ακομη πιο τρομαχτικο και στο αγνωστο απο το τωρα 'μεταξυ μας'

Ομως,απλα,δεν ειναι η ωρα ακομη για την Στιγμη Μας..Δεν ηρθε ακομη ο τοσο ακαταλληλος χρονος,η εντελως ακαταλληλη στιγμη για να μπεις απο μονος σου στην ζωη μου,χωρις να επιμμενω να σε βαζω εγω!

Και γιατι δεν ειναι ακομη η στιγμη? γιατι αν ηταν θα'ταν  ο προορισμος  αλλιως.

Σε εχω τοσο ονειρευτει,οχι για να φτασουμε στα παντα,οχι μαζι σου θελω να φτασω μεχρι το κενο,μεχρι το λευκο ή ακομη και το μαυρο,μεχρι το φως ή ακομη και στο σκοταδι,στο μοναδικο,στο διαφορετικο, στο τοσο 'Εγω&Εσυ'

Ποσο μαρεσει που ξερω πως ειμαστε διαφορετικοι.

Ποσο μαρεσει που ξερω πως αν καποια στιγμη αλληλοκοιταχτουμε στα ματια θα σπαστουμε τοσο πολυ που θα προτιμαμε να μην κοιταζομαστε καθολου για να μην βλεπουμε ο ενας την μουρη του αλλου.

Ποσο μαρεσει που θα ταλαιπωρουμε τοσο ο ενας στον αλλον που ισως να καταλληγουμε να μισιομαστε μαα οχι τετοιο μισος.

Ποσο μαρεσει που σ'ερωτευτηκα.

Ποσο μαρεσει που ,ναι,εισαι ο καποιος πρωτος!

Μου θυμιζεις τοσο το κενο που θελω να χανομαι,ναι,αυτο το γαλαζιο κενο,ναι,αυτο!

Στην τελικη,ναι,μαρεσει να χανομαι στα ματια σου,ναι νομιζω πως μαρεσει.

Δεν ειναι οτι σε θυμαμαι ακομη,οχι,ειναι οτι απλα ποτε δεν σε ξεχασα.

Τωρα πια,ξερω.

Τωρα πια,νιωθω.

Τωρα πια,ειμαι σιγουρη.

Τωρα πια,πιστευω στα ματια μου μα και στα δικα σου.

Αυτο το γαλαζιο παντα θα υπαρχει,για εμας και ας μεινει ξεχωριστο και για τον καθενα μας.

                                                                                       Ααα και για να μην το ξεχασω εχεις μαγεια^^

                                                                                                                                                                            

                                                                                                                                                                                 Καλημερα.

   
Μαγια^                                                   

i'mpossible

Ανέβασα μόνο μια εικόνα...
Μόνο μια απλή αλλά ΜΕ ΝΟΗΜΑ εικόνα...
Εξάλλου μια εικόνα = χίλιες λέξεις..
                                            

         αν και σε κάποιες περιπτώσεις οι λέξεις είναι περιττές και τα λόγια.. φτώχεια!

                                                                                                                                                      marpsi*

δεν θα χαθεις,γιατι αλλωστεε?

περασε καιρος απο τοτε που εχω να γραψω,αρκετος θα μπορουσα να πω.
δεν ειχα τι να γραψω,ουτε τωρα εχω αλλα ποτε ειχαα αλλωστε!
Μια στιγμη,μια δυσκολη στιγμη ειχα γραψει σε ενα χαρτι "θελω να κρατησω ζωντανο οτι νιωθω..μου ειναι δυσκολο..καποτε με ενθαρυνες,καποτε με κοιτουσες στα ματια και ηταν σαν να μου λες να συνεχισω..ειχες ταλεντο σ'αυτα"

δεν ξερω γιατι εγραψα κατι τετοιο ισως να με γεμιζε τωρα απλα βλεπω οτι ενιωθα μονη..αρκετα μονη για να ξεσπασω στο χαρτι..

ειμαι καλα δεν ειμαι,ειμαι ενταξει δεν ειμαι..ποιος νοιαζεταιιι?
εγω οχι..
ποιος ο λογος να αναλυω καθε φορα την ψυχολογικη μου διαθεση; αν ειναι να την αλλαξω θα την αλλαξω απλα οπως ειπε και καποια καποτε "Παντα με χαμογελο''
γιατι οχι?
εχει δικιο,την εμπιστευομαι!

μαλλον εχω αρχισει να τα βλεπω αλλιως..μαλλον σε ειδα να μου χαμογελας και σου ανταπεδοσα το χαμογελο και μετα.....τσιριδες και μεσα στο κεφαλι μου και απ'εξω:)
οχι,οχι δικες μουυυ "φωνες της συμπαραστασης"

τελος παντων,που καταλληγωωω...
καταλληγω στο οτι απλα ηταν υπεροχο σαν να παγωσε ο χρονος! εκει!
θα ξαναρθει και αν δεν ξαναρθειιι.. μα τι λεωωω αφου θα ερθει:)

Μαγιαα^