ειναι διαφορετικη νεραιδα,δεν εχει ονειρα^

ειναι αργα,κανει ζεστη και εχω μαθημα αυριο.
το περιεργο ειναι οτι τα ματια μου κλεινουν απο την νυστα μα δεν κοιμαμαι..σπαταλαω χρησιμο υπνο μπροστα απο μια οθονη.
ξερω πολυ διαβασμα,αρκετη πιεση μα δεν με νοιαζει..

σημερα,ισως καταλαθος,εζησα κατι που ειχα καιρο να φανταστω πως ζουσα στο χθες!
απλα εκλεισα τα ματια μου και εφερα στο μυαλο μου διαφορες εικονες, με τον εαυτο μου,με εμενα,με εκεινον,με συναισθημαα!

Με αποτελεσμα να με παρει ο υπνος και ολα αυτα να ξεπεταγονται μπροστα μου ενα ενα χωρις τροπο συνδεσης απλα ξεπηδουσαν.Το υποσυνιδητο απλα επαιζε.
Αρχιζει ξανα παρομοια παιχνιδια οπως εκανε παλια.
Ειναι δυσκολο μα ξερω θα το συνηθησω πως μαρεσει.

με εκπλησει ο τροπος που σε εφτιαξα και παλι μεσα μου,που δεν αλλαξα τιποτα απο αυτα που με πληγωσαν ποσο μαλλον απο αυτα που με εκαναν να χαμογελασω.
Ναι αρχιζω να σε φτιαχνω και παλι.

χωρις να θελω να επαναφερω κατι,οχι ακομη.
ομως ναι θελω να  εχω μια εικονα σου μεσα μου,τη σκια σου..στην τελικη με μια σκια ημουν ερωτευμενη,μια σκια θα ερωτευτω και τωρα :)
        

                                                                                                                                   Καλημερα!



Mαγια*

Ιουλιος:)

Δεν ειναι οτι δεν αναγνωριζω την μορφη σου πλεον,μα δεν ξερω!

Ειναι σαν μια φιγουρα που υπαρχει μοναχα οταν κλεινω τα ματια μου.

Οπ! Τα ανοιξα,εφυγες!

Δεν εχω σταματησει να ονειρευομαι,να ακομη και τωρα,εδω,στεκομαι και ονειρευομαι.Δεν θα

σταματησω!Δεν θελω!

Θελω να ζω τα ονειρα και τους εφιαλτες

να νιωθω το φως και το σκοταδι,

τον ηλιο και το φεγγαρι.

Τις στιγμες,τα ονειρα,τις γευσεις.

Καλοκαιρι!Τελειωσε ο χειμωνας!Αλλαξανε πολλα,χαχ θυμαμαι,ακομη αλλαζουν!Εγω τ'αλλαζω.

Τα αλλαζω αισθανομενη μια ανωτερη δυναμη να με κυριευει που με βοηθα ακομη να ελεγχω τα ονειρα μου,να τα καθοδηγω παραλληλα με την ζωη μου!

Ειδες ειπα 'ζωη' και οχι 'πραγματικοτητα'

Ναι οντως  αυτη η ιστορια,ναι αυτη  που μου διαβασες εχθες το βραδυ για  καληνυχτα. 

Να με καληνυχτιζεις συχνα ετσι,με βοηθας να σκεφτομαι,να το ονειρευομαι.

Και παλι,παλι εκεινη η εικονα απο εκεινο το μεσημερι,να απομακρυνεσαι,να φευγεις,να βλεπω μοναχα την σκια σου και αργοτερα ουτε και εκεινη,που πηγαινες?

                                          -και τωρα που πηγες?

Δεν ανησυχω.Μπορω να το ελεγξω.

Μπορω να σε γυρισω πισω.

Πισω στο εσυ.

Πισω στο ονειρο.

Πισω στον καθρεφτη.

                                                                       Μα  οχι.Τωρα υπαρχει η θαλασσα.Αργοτερα:)
Μαγιαα*

         

ετσι απλα.. στα ξαφνικαα...

Στην αρχη δεν εδωσα σημασια..
Στην αρχη θεωρησα οτι δεν αξιζει να ασχοληθω..
Στην αρχη το αγνοησα..
Ομως μετα απο εκεινη τη στιγμη που κρατησε μολις 2 δευτερολεπτα μου φανηκε σαν να σταματησαν ολα...

Ολοι τριγυρω ηταν απλα κινουμενες χρωματιστες μαζες αλλα μονο εσυ ξεχωριζες απο την θολουρα...
Δεν ξερω ακομα αν πρεπει να ασχοληθω..
Δεν ξερω αν πρεπει να προσπαθησω εστωω...
Αλλα μετα σκεφτομμαι το γνωστο ''οτι αξιζει πρεπει να το κηνηγας''
Και μετα στο μυαλο μου ερχεται η επομενη ερωτηση.. '' Αξιζεις?''

Μακαρι να μπορουσα να εβλεπα πιο καθαρα.. να ειχα ενα μαγικο κατι που θα μου ελυνε ολες μου τις αποριες.. Μακαρι να ηξερα τι υπαρχει και απο την αλλη μερια,να ειχα απλα την τυχη να ηξερα τι με περιμενει.. Τοσο μυστηριωδες, μακρινο, αλλα και συναρπαστικο ταυτοχρονα!

Ειναι αυτες οι αβολες στιγμες που 9ελεις να φωναξεις ΒΟΗΘΕΙΑ και ομως δεν ειναι κανεις εκει για να σε ακουσει... Μα τι λεω? Υπαρχει! Υπαρχει καποιος μοναδικος σε ολοκληρο το συμπαν... που θα με ακουσει και που ποτε δε θα με αφησει μονη! ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΠΟΤΕ !
Δεν ειναι κανεις αλλος παρα ο ιδιος ο εαυτος μου!

Να ειχα την μαγικη ικανοτητα να ακουω την φωνη του εαυτου μου...

Nα ειχα την απαντηση στην ερωτηση μου ''ΑΞΙΖΕΙΣ?''

Τοτε θα ηξερα ακριβως τι θα ερεπε να κανωω

MarPsi*

ψιτ,δεν εχεις να φοβασαι τιποτα γιατι εισαι αληθινος,πλεον^

ξερω,ειναι περιπλοκο,ισως και δυσκολο,να ζεις τις επιλογες που διαλεξες να ζησεις για σενα,για τον εαυτο σου,οταν κανεις δεν ξερει..καν εσενα.
Ξερω μοναξια,ισως και το συναισθημα της διαφορετικοτητας,του μη φυσιολογικου. Α και η ευχη,ναι εκεινη η ευχη το να'σαι  φυσιολογικος.
Μα φυσικα υπαρχεις,ζεις,ξερεις,νιωθεις, ειναι-εισαι- φυσιολογικο(ς)

Μα γιατι ανησυχεις τοσο πολυ; Γιατι αμφιβαλλεις;Γιατι φοβασαι;

Ναι ξερω λες πως οχι δεν φοβασαι,δε σε νοιαζει αλλα κι'ομως υπαρχει φοβος στα ματια σου.

Το βλεπω.Το ειδα σε εκεινη την βολτα!

Και μιας και αναφερθηκα σε εκεινη,σε εκεινο το απογευμα,δεν θα το αλλαζα,αληθεια δεν θα το χαλουσα ουτε στο ελαχιστο.

Γελασαμε,μιλησαμε,μου μιλησες,σε γνωρισα!

Και οχι δεν θα την επαιρνα πισω!

Γινωρισα καποιον που ηξερα ,για χρονια, αλλα τωρα ξερεις τι;

επεσαν οι μασκες,ηταν αληθινο και οχι 'ενα απο τα συνηθησμενα'

Αληθινο.Εγω,Εσυ και ο Εαυτος σου.

Τι κρατησα; Μου μιλουσες και με κοιτουσες στα ματια,εκανες αναλυση για τον εαυτο σου για να σε μαθω και μιλουσες για ωρες.Οι λεξεις εβγαιναν μηχανικα παρολα αυτα ξερω πως ηταν αληθινες.

Το παρατηρησα.

Εγω;  Ενιωσα σαν μια αγνωστη,μια αγνωστη που εμπιστευτηκες,ναι με ξερεις,χρονια,μα δεν ηξερες πως θα αντιδρουσα,τι θα σκεφτομουν.Ετσι νομιζες.

Σου αποδυκνυω λοιπον το αντιθετο.

Χει,με ξερεις.

Χει,σε γνωρισα.

Χει,θα'μαι εδω.

Εχεις ανθρωπους γυρω σου που σαγαπανε,μα περισσοτερο αγαπανε τον εαυτο σου γιατι ειναι αληθινος!

 Μα ξερεις εισαι απλα,να εκεινο το "αστερι"που βλεπαμε το βραδυ στην αυλη,εξω στο σκοταδι -μα ναι,ανοητη,δεν ειναι αστερι,ονομαζεται φεγγαρι-.

Μα ξερεις υπαρχεις,ωστε να μπορεις να συνεχιζεις να ονειρευεσαι!

Συνεχισε λοιπον,τα ονειρα σου ποτε μη τα φοβασαι!

ψιτ,δεν εχεις να φοβασαι τιποτα γιατι εισαι αληθινος,πλεον!