Αχ και αυτό το άρωμα θανάτου.
Μα πως μπορεί ο θάνατος να μυρίζει σαν καμμενο τριαντάφυλλο;
Πως μπορούν οι στάχτες που ανασαίνω να με κάνουν να νιώθω ευτυχία;
Το τριαντάφυλλο Δεν έχει μια μυρωδιά.
Έχει φυλακισμένες κρυφές απολαύσεις.
Και η φωτιά είναι η ελευθερία τους.
Ελευθερώνονται και μετά πεθαίνουν.
Και τότε; Τότε γιατί να ελευθερωθούν αφού θα πεθάνουν μαζί με το τριαντάφυλλο;
Μήπως και οι δικές μας ψυχές είναι σαν τις μυρωδιές ενός καμμενου τριανταφύλλου;
Αχ,μα μυρίζει υπέροχα λίγο πριν σκορπίσει