Μια παρακληση να ξανα ονειρευτω!

Ποσο καιρο εχουμε να συναντηθουμε το βραδυ?
     ή μαλλον ποσο καιρο εχω να σε συναντησω εγω στον δικο μου υπνο!
Ποσο καιρος περασε απο την εποζη που ξυπνουσα πανω απο 2 φορες την νυχτα
με βαρια ανασα και την εικονα σου ακομη καρφωμενη στο μυαλο μου!
          καμμια φορα νομιζα πως σε ησουν πραγματικα διπλα αλλα ηταν οι
          παρεσθησεις του ονειρου.
Υπηρξαν οι φορες που ξυπνουσα γεματη ιδρωτα και δακρυα που επεφταν ενα-ενα.
Υπηρξαν αλλες που αρχικα ξυπνουσα και μετα εβαζα τα κλαματα σαν μικρο παιδι που βλεπει εφιαλτη.Ομως εγω τι?
Ποτε δεν ξυπνησα με την αισθηση ενος κακου ονειρου.Μονο εσενα εβλεπα.
Τελικα οχι.
Δεν εβλεπα εφιαλτη,εβλεπα ενα υπεροχο ονειρο.Γιατι εκλαιγα?
                         γιατι δεν ηταν πραγματικοτητα!
                         γιατι ξυπνουσα και με επνιγε το σκοταδι!
                         γιατι συνηδητοποιουσα πως ημουν μονη μου!
                         γιατι δεν ησουν εκει!
Και αυτες ηταν  και οι περισσοτερες φορες.


                                                Βοηθησε με απλα να ονοιρευομαι!